Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Will you stand by me, Hold on and never let me go?


Μου λείπεις αλλά το παλεύω. Το ήξερα από την αρχή πια θα είναι η κατάληξη. Από την πρώτη μέρα που σε γνώρισα. Ήξερα ότι δεν θα πήγαινε πουθενά. Χαμογελούσα κάθε φορά μέσα σε αυτό τον ένα χρόνο που μου έλεγες σ΄αγαπώ και έλπιζα να κάνω λάθος. Έλπιζα να ξέρεις τι σημαίνει σ'αγαπώ. Μου άρεσε να σε ακούω να κάνεις όνειρα για μας και με κολάκευε που με ζήλευες τόσο πολύ Έκανα και εγώ όνειρα και έλπιζα το σ'αγαπώ να το εννοείς.

Πονάει λιγότερο επειδή το ήξερα ότι θα κρατούσε λίγο; Όχι το ίδιο είναι. Ήταν όμορφα και ευτυχώς κράτησε παραπάνω από όσο περίμενα. Ένας χρόνος πέρασε. Με έκανες και γέλασα, με έκανες και νευρίασα αλλά τις περισσότερες φορές με έκανες ευτυχισμένο.

Στην αρχή η ηλικία σου δεν με προβλημάτισε μιας και έδειξες σημάδια ώριμοτητας. Ομολογώ ότι για πλάκα σε συνάντησα, ωστόσο με αυτά που μου εξομολογήθηκες πίστεψα ότι έχω να κάνω με κάποιον που με βλέπει σοβαρά και έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του.

Όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο ανώριμα φερόσουν. Όταν πλέον μετά το εξάμηνο τσατιζόσουν και έφευγες για μερικές μέρες (έμενες σε "φίλους") εγώ τσατισμένος σου έλεγα "τελιώσαμε" αλλά εσύ είχες τον τρόπο σου να με κάνεις να υποκύπτω και να το αφήνω πίσω και να δίνω μια ακόμα ευκαιρία. Αφού δεν αμφέβαλα ποτε για την αγάπη σου. Τελικά δεν έφτανε. Έδωσα όμως πάρα πολλές ευκαιρίες και το εκμεταλεύτικες. Έβαζα πάνω από όλα την σχέση μας και έλπιζα να κάνω λάθος στη σκέψη ότι είναι προσωρινή εσύ όμως επέμεινες.

Όλα γίνανε για το ταξίδι που ευτυχώς ήταν όμορφο... σ' ευχαριστώ

4 σχόλια:

Είδωλο είπε...

... no comments.

mahler76 είπε...

τώρα τι να πώ....:(

Aviator είπε...

Θα συμφωνήσω με τους αποπάνω..

Καμιά φορά ένα μονοπάτι μπορεί να μην οδηγεί πουθενά, αξίζει όμως να το διαβούμε γιατί η διαδρομή είναι πολύ γλυκιά...

Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

:-(