Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Will you stand by me, Hold on and never let me go?


Μου λείπεις αλλά το παλεύω. Το ήξερα από την αρχή πια θα είναι η κατάληξη. Από την πρώτη μέρα που σε γνώρισα. Ήξερα ότι δεν θα πήγαινε πουθενά. Χαμογελούσα κάθε φορά μέσα σε αυτό τον ένα χρόνο που μου έλεγες σ΄αγαπώ και έλπιζα να κάνω λάθος. Έλπιζα να ξέρεις τι σημαίνει σ'αγαπώ. Μου άρεσε να σε ακούω να κάνεις όνειρα για μας και με κολάκευε που με ζήλευες τόσο πολύ Έκανα και εγώ όνειρα και έλπιζα το σ'αγαπώ να το εννοείς.

Πονάει λιγότερο επειδή το ήξερα ότι θα κρατούσε λίγο; Όχι το ίδιο είναι. Ήταν όμορφα και ευτυχώς κράτησε παραπάνω από όσο περίμενα. Ένας χρόνος πέρασε. Με έκανες και γέλασα, με έκανες και νευρίασα αλλά τις περισσότερες φορές με έκανες ευτυχισμένο.

Στην αρχή η ηλικία σου δεν με προβλημάτισε μιας και έδειξες σημάδια ώριμοτητας. Ομολογώ ότι για πλάκα σε συνάντησα, ωστόσο με αυτά που μου εξομολογήθηκες πίστεψα ότι έχω να κάνω με κάποιον που με βλέπει σοβαρά και έχει πάρει τη ζωή στα χέρια του.

Όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο ανώριμα φερόσουν. Όταν πλέον μετά το εξάμηνο τσατιζόσουν και έφευγες για μερικές μέρες (έμενες σε "φίλους") εγώ τσατισμένος σου έλεγα "τελιώσαμε" αλλά εσύ είχες τον τρόπο σου να με κάνεις να υποκύπτω και να το αφήνω πίσω και να δίνω μια ακόμα ευκαιρία. Αφού δεν αμφέβαλα ποτε για την αγάπη σου. Τελικά δεν έφτανε. Έδωσα όμως πάρα πολλές ευκαιρίες και το εκμεταλεύτικες. Έβαζα πάνω από όλα την σχέση μας και έλπιζα να κάνω λάθος στη σκέψη ότι είναι προσωρινή εσύ όμως επέμεινες.

Όλα γίνανε για το ταξίδι που ευτυχώς ήταν όμορφο... σ' ευχαριστώ

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008

Το καλύτερο μέρος για διακοπές

Η καλή μου φίλη η Ελένη εν μέση συζήτησης με ρώτησε στο msn: "Ποιό είναι το αγαπημένο σου μέρος για διακοπές?"

Προβληματίστηκα γιατί δεν είχα σκεφτεί ποτέ κάποιο αγαπημένο μου μέρος. Μόνο αγαπημένες εικόνες μου ήρθαν από τις διακοπές μου. Αναρωτήθηκα λοιπόν ποιο θα μπορούσε να είναι. Άμεσα κατέληξα σε μια εικόνα:

Σούρουπο. Ο ήλιος έχει δύσει αλλά οι τελευταίες αχτίδες δεν πρόλαβαν ακόμα να ακολουθήσουν. Φοράω μόνο ένα κοντό σορτς, κάθομαι στην άσπρη πλαστική καρέκλα σε ένα τεράστιο μπαλκόνι με θέα στην παραλία (ομολογώ ότι σε τέτοιο μπαλκόνι ήμουν στην Ίο), έχω τεντωμένα τα πόδια μου επάνω στα κάγκελα του μπαλκονιού και ένα δροσερό αεράκι δροσίζει το πρόσωπό μου.

Δίπλα μου στο τραπέζι, αρκετά ποτήρια με νερό, πρόσωπα μαυρισμένα να γελάνε σχολιάζοντας τους μονόχνοτους διπλανούς και να κανονίζουμε το πρόγραμμα για τη επικείμενη βράδιά μας. Τα πρόσωπα που αγαπάμε, το πρόσωπο με το οποίο ξαπλώνουμε… απλά ευτυχισμένοι, όπου και αν βρισκόμαστε.

“Post-Topic”: Ποιο το αγαπημένος σου μέρος για διακοπές; Αν δεν σκοπεύεις το κάνεις post, πες το μου εδώ.

Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

Άντε καλά μπάνια και φέτος....


πείτε στον Νομάρχη να παραγγείλει και καμιά 10αριά τέτοια(*) για την Θεσσαλονίκη, αχρείαστα να είναι...*Αυτόνομη πλωτή Πόλη για 50.000 κατοίκους για να μπουκάρουν με το που σκάσει μύτη το μεγάλο κύμα. Για περισσότερα εδώ