Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

O αυτοκινητόδρομος του Αιγαίου


Ο αυτοκινητόδρομος του Αιγαίου, έχει 3 λωρίδες ταχείας κυκλοφορίας. Δεν κλείνει ποτέ από την κίνηση. Μπορείς να κινείσαι με όποια ταχύτητα θέλεις. Πολύ γρήγορα, πολύ αργά ή και κανονικά. Όποια και αν επιλέξεις, θα προσπεράσεις και θα σε προσπεράσουνε. Φρόντισε να φοράς ζώνη, να έχεις αρκετή βενζίνη για να επιστρέψεις και καλή συντροφιά. Το τελευταίο δεν είναι απαραίτητο αλλά βοηθάει.

Μου αρέσει που οδηγώ στην μεσαία λωρίδα. Δεν πάω πολύ γρήγορα, αφού με προσπερνάνε, δεν πάω πολύ αργά αφού προσπερνώ. Δεν με ενδιαφέρει να πάω πιο γρήγορα. Δεν με ενδιαφέρει να προσπεράσω χωρίς να αισθανθώ. Χωρίς να νιώθω τον αέρα στο παράθυρο, χωρίς να μυρίζω το άρωμα του προηγούμενού αυτοκινήτου ή και πολλές φορές την μπόχα που θα με κάνει να αυξήσω λίγο την ταχύτητα.
Το ξέρω ότι το ταξίδι δεν είναι μεγάλο. Ομολογώ ότι δεν έχω κάνει τα πάντα που περνούν από το χέρι μου για να το ευχαριστηθώ. Και ούτε πρόκειται. Κάποιες φορές δεν θέλω και κάποιες άλλες από λανθασμένες επιλογές. Άσχετα αν δεν τις παραδέχομαι. Θα κάνω και άλλα λάθη είναι σίγουρο. Δεν είναι καλύτερα να κοιτάς πίσω και να μετανιώνεις για αυτά που έκανες; Ναι είναι. Οπότε θα κάνω όλα όσα σκέφτομαι; Όχι.
Οδηγώ περίπου από τα 20 μου. Νόμιζα ότι σαν ηλικία είναι καλή για να πιάσεις τιμόνι. Είχα ακούσει περιπτώσεις που ξεκίνησαν από τα 12, 14, 16. Όχι πολύ καιρό πριν. Νομίζω ότι έχει να κάνει με την σύγχρονη πληροφόρηση: Internet, ιδιωτική τηλεόραση αλλά και με την μια μικρή αλλαγή στα κοινωνικά ήθη. Ξεπετιούνται πιο γρήγορα. Μήπως όμως ενθουσιάζονται και στεναχωριούνται γρηγορότερα; Εξαπατιόνται και παραμυθιάζονται ευκολότερα; Εγώ στα 14 έψαχνα το σπίτι για κανένα ξεχασμένο 20δρχ για να παίξω κανένα flipper.
Δεν θα ήθελα να μπω στη διαδικασία "τι ψάχνεις;" από τα 14. Όχι γιατί θα με αποσπούσε από τα μαθήματά μου, στην τελική γραμμένα τα είχα. Απλά δώστε μου μια περίοδο χάριτος πριν πάρω το δίπλωμα. Να περπατάω στο δρόμο και να μην με νοιάζει αν έχω βενζίνη ή αν έκανα service. Να μην με ενδιαφέρει αυτός που προσπερνώ, αλλά να χαζεύω τον ήλιο, τα αδέσποτα, το λόγο, την τέχνη, τον αθλητισμό και διάφορα άλλα να με απασχολούν.
Με πόσες εμπειρίες θέλεις να γεμίσεις; Με πόσες θα είσαι καλυμμένος για σήμερα; Με πόσες θα είσαι ευτυχισμένος; Τι ζητάς σήμερα; Τι ζητάς από τους άλλους; Τι ζητάς από τον εαυτό σου; Είσαι στην ηλικία που θέλεις να γνωρίσεις ή να αναγνωρίσεις; Και όταν εσύ ξέρεις τι θέλεις γιατί να είναι τόσο δύσκολο να το βρεις; Και όταν επιτέλους το βρεις, γιατί να έρθει το πάνω κάτω και να γίνουν όλα σκατά; Βαρέθηκα...
Είμαι χάλια οδηγός, μπορείς να μου πάρεις πίσω το δίπλωμα; Να γυρίσω στα flipper; Άντε γιατί νομίζω ότι είμαι καλύτερος στο Warcraft παρά στο cruising. Έκαστος στο είδος του...

2 σχόλια:

Είδωλο είπε...

μαλιστα, οπως οδηγουμε και γενικα το αυτοκινητο ακομα και στο υποσυνειδητο ειναι ο τροπος με τον οποιο κινουμαστε στην ζωη δειχνει τι ανθρωποι ειμαστε, περα απο το γνωστο το πως οδηγεις δειχνει πως κανεις σιεκς.

Μπορεις να δεις μετα το απογευμα ποστ με το ανανεωμενο μου αμαξι για να καταλαβεις οτι υπαρχουν και αλλες κλινικες περιπτωσεις περαν της δικης σου.

Aviator είπε...

Είσαι και συ της φιλοσοφίας. Δες και στο δικό μου τελευταίο ποστ παρόμοιες περιπτώσεις.. μάρεσε πάντως ο τρόπος που το παραθέτεις.

Καλή βδομάδα.