Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Μην με αγαπάς...

Δεν μπορώ την ζήλια που κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε σκέψη σου μολύνει.

Με μολύνει η σκέψη να πρέπει να σου δικαιολογήσω το άγνωστο τηλεφώνημα που δέχθηκα. Με σκοτώνεις όταν ψάχνεις της επαφές στην ατζέντα μου και με διαλύεις όταν σηκώνεσαι να φύγεις επειδή ένα όνομα δεν το θυμάσαι. Εξαφανίζεσαι. Φταίω εγώ μου λες που δεν σου είπα αμέσως ποιος είναι....

Δεν θέλω να δίνω κατάθεση στον άνθρωπο που αγαπώ. Δεν θέλω να με ανακρίνει. Γιατί σου τηλεφώνησε; Που είσαι τωρα; Με ποιον; Γιατί. Ένα χρόνο τώρα τα ίδια...

Γνωρίζεις κόσμο καθημερινά. Δεν σου έχω κάνει ποτέ σκηνή. Σε εμπιστεύομαι. Γιατί δεν μπορείς κάνεις το ίδιο;

Δεν μπορείς να συγκρατηθείς. Το ξέρω ότι το κάνεις από ενδιαφέρον.Από αγάπη. Δεν με πείραζε που έψαχνες το κινητό μου, το έβρισκα άλλωστε γλυκό. Με έκανε να χαμογελώ. Άρχισε να με ενοχλεί πλέον. Με ενοχλεί που διαβάζεις συστηματικά τα μηνύματά και τα logs με τους φίλους μου. Με ενοχλεί που θέλεις να ξέρεις πράγματα που μου εμπιστεύτηκαν άλλοι. Σε ενοχλεί που κρατάω κλειδωμένο το pc για αυτό ακριβώς το λόγο.



Αγάπησε με λίγο, εμπιστεύσουμε πολύ. Μου είπες ότι έχεις πληγωθεί στο παρελθόν. Αυτό σίγουρα σε κάνει πιο προσεκτικό. Θα γίνεσαι πιο προσεκτικός κάθε φορά που θα σε πληγώνουν; Μην βάζεις μια αλυσίδα στην ψυχή σου κάθε φορά που θα την πληγώνουν. Δεν θα μπορώ να την ξεκλειδώσω ποτέ.

Μην με αγαπάς τόσο πολύ. Με πνίγεις...

7 σχόλια:

Είδωλο είπε...

Αν δεχεσαι καποιον σπασμενο, εκπαιδευσε τον, μαθε του οτι δεν υπαρχει λογος ανησυχιας και να εισαι υπομονετικος με τις ανασφαλειες του.

Στο λεω γιατι απο αυτους ειμαι και εγω. Αμαθος.

Πες του ολα αυτα που εγραψες εδω.
ειναι μια αρχη.

breezer είπε...

Συμφωνώ απόλυτα. Πρέπει να βοηθήσεις τον άλλο να αισθανθεί ασφαλής. Πρέπει να προσφέρεις σταθερότητα. Όμως όταν το έχεις κάνει αυτό από την αρχή και κατά συρροή και δεν αλλάζει τίποτα; Δεν φτάνουν οι διαβεβαιώσεις. Το πρόβλημα είναι όταν η επόμενη μέρα είναι ίδια με την προηγούμενη.

Aviator είπε...

Κακό πράγμα η ζήλια... θεωρώ οτι καλλιεργείται.. όπως καλλιεργείται και η εμπιστοσύνη. Όποιος αγαπάει αληθινά, πιστεύω δεν έχει τίποτα να φοβηθεί.. Η ζήλια υπάρχει μόνο όταν υπάρχει και η αμφισβήτηση, ο φόβος της απώλειας...

Dr. Feleki είπε...

Η αληθινή αγάπη ΔΕΝ εχει ζηλεια. Τυχερος που την προλαβα εστω και για λιγο, ατυχος που χαθηκε για παντα οταν δεν επρεπε, αλλα σίγουρος γι' αυτο που λεω.

Στην πραγματικη, τη μεγαλη, την αληθινή αγάπη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ζηλια. Αν υπαρχει τοτε ψαξε για κατι αλλο.

Ιδομενέας είπε...

: <

good luck!

turigr είπε...

Δυστυχώς είναι μεγάλη αρρώστια η ζήλια. Και μάλλον δύσκολα θεραπεύεται. Γιατί αυτός που ζηλεύει είναι απελπισμένος, θέλει να πιαστεί από κάπου, θέλει να νοιώσει ασφαλής. Συμφωνώ κι εγώ με τον breezer, πρέπει να τον βοηθήσεις, να έχεις υπομονή και να είσαι σταθερός. Αν τον αγαπάς πραγματικά και θέλεις να είσαι μαζί του.

Equilibrium είπε...

Η ζήλια έχει το γούστο της στην αρχή που μαθαίνεις τον άλλον. Αν τόσο καιρό μετά ζηλεύει, δυο τινά συμβαίνουν: ή του δίνεις πάτημα, ή είναι παθολογική και τον εμποδίζει από το να σε αγαπήσει αληθινα, για αυτό που είσαι κι όχι για αυτό που εκείνος θέλει να είσαι...

Ψάξτο πάντως.

Καλώς σε βρήκα :) Γράφεις όμορφα